Historia szkoły

Miłoszewo – położenie, mieszkańcy, historia, tradycje kulturalne

Położenie i walory przyrodnicze

Miłoszewo jak i cała Gmina Linia to niezwykle malowniczy zakątek naszego kraju, położony w całości na Pojezierzu Kaszubskim, w krainie o niepowtarzalnych walorach przyrodniczych. Zajmuje ona obszar 11994 ha w północno – zachodniej części tego regionu.  Od północy graniczy z gminą Łęczyce i Luzino, od wschodu z gminą Szemud ,a od południa z gminami Kartuzy i Sierakowice. „Stolicą” gminy jest wieś Linia, umiejscowiona  około 35 km na południowy-zachód od Wejherowa, 28 km na północny-zachód od Kartuz i około 18 km na południowy-wschód od Lęborka. Administracyjnie Gmina Linia leży na terenie województwa Pomorskiego oraz wchodzi w skład powiatu wejherowskiego i zajmuje  9,34% jego powierzchni.

Gmina jest niezwykle pięknym i urokliwym terenem na Pomorzu. Jej południowe rubieże tworzą część Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Na walory przyrodnicze tego obszaru składają się wszelakie formy terenu ostatniego glacjału, który nawiedził te obszary Polski. Tak więc możemy tutaj zaobserwować typowe dla zlodowaceń wzgórza morenowe, które osiągają znaczne wysokości bezwzględne dochodzące do 200m n.p.m. W takich miejscach powstały punkty widokowe, z których można podziwiać uroki Kaszub. Najbardziej znanym takim punktem jest „Szczelina Lechicka”, miejsce , z którego turysta widzi malowniczy krajobraz wzgórz morenowych i jezior polodowcowych.

 Jeziora to nieodłączny składnik krajobrazu kaszubskiego. Powstały one głównie w rynnach rzek, które wypływały z topniejącego lądolodu. Te jeziora w związku z ich genezą powstania noszą nazwę jezior rynnowych. Największe z nich to jezioro Potęgowskie, które  znajduje się w południowo-zachodniej części gminy. Inne większe i ciekawsze jeziora to  Jezioro Miłoszowskie, Jezioro Strzepcz i Jezioro Lewinko.  Innymi pozostałościami po rzekach polodowcowych to pradoliny. Na terenie gminy możemy podziwiać piękną pradolinę  rzeki Łeby, której wody meandrują na kilkukilometrowej przestrzeni od wsi Nowa Huta, poprzez Miłoszewo, aż do wsi Tłuczewo.  Na powierzchni do dziś znajdujemy świadectwa lądolodu z ostatniego zlodowacenia w postaci licznych kamieni, niekiedy  o znacznych rozmiarach. Największym z nich, „Diabelski Kamień” to głaz narzutowy u brzegu jeziora Kamiennego, niecodzienna atrakcja turystyczna tego obszaru. Skały na omawianym obszarze to także efekt przejścia lądolodu. Znajdziemy tutaj tylko piasek, żwir i glinę, na których wytworzyły się gleby o nie najwyższej wartości bonitacyjnej. Z tego m.in.  względu 30% obszaru gminy Linia pokryte jest lasami. Znajdziemy tutaj charakterystyczne drzewostany dla gleb gliniastych, piaszczystych jak i podmokłych terenów rzecznych czy jeziornych. Lasy sosnowe czy bukowe, pełne jagód, grzybów nie są tutaj rzadkością i są nieodłącznym elementem tutejszej przyrody.

Historia szkoły i regionu

  Ciekawostką turystyczną są również ślady osadnictwa sprzed wielu wieków. Badania wykonane przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku już w latach 50 – tych potwierdzają, ze najprawdopodobniej ziemie lińskie zamieszkiwane były już w latach 1200 – 1250 p.n.e. Badanie przeprowadzone na cmentarzach kultury wschodniopomorskiej i łużyckiej potwierdzają owe tezy. Najnowszym odkryciem na terenie gminy jest cmentarzysko Kurhanowe w Lewinie, nad którym badania prowadzone są od 2004 roku. W wyniku tychże badań stwierdzono, iż znaleziska te pochodzą z okresu wczesnego średniowiecza.

W naszej wsi mieszkancy posługują się zarówno jezykiem polskim jak i jezykiem kaszubskim. Według danych pochodzących ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku, 35,5% ludności gminy posługuje się językiem kaszubskim.

Mimo, iż Miłoszewo jest miejscowością niewielką, szkoła w naszej wsi liczy już ponad sto lat. Dokładnie w 1885 roku oddano do użytku szkolnego nowy budynek szkolny, który mieścił się na wybudowaniu. Przez długie lata byłą to szkoła czteroklasowa z jednym nauczycielem. Oczywiście językiem urzędowym w tamtych czasach był język niemiecki. Po 1918 roku uczono tutaj już wyłącznie w języku polskim. W okresie międzywojennym kierownikami tej placówki byli Jan Barlikowski, a potem Bernard Łysakowski. Wojna, która wybuchła w 1939 roku, odebrała mieszkańcom naszej wsi możliwość nauki w ojczystym języku, aż na sześć lat. Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej kierownikiem szkoły zostaje Frańciszek Blokus. Z powodu braku sal lekcyjnych część zajęć edukacyjnych odbywa się od 1956 roku w budynku przedwojennego dworu. Ta sytuacja trwała aż do końca lat sześćdziesiątych, kiedy to obok starego budynku powstał nowy pawilon. Od tego czasu nauka odbywała się już tylko i wyłącznie w jednym miejscu, aż do dzisiaj. Przez długie lata szkoła była placówką dosyć liczną, gdzie liczba uczniów wahała się przeciętnie od 120 do 150 osób. Kierownikami i dyrektorami tej placówki byli m.in. Bronisłąw Lewandowski, Teresa Wrzosek, Bronisław Pomaski, Zuzanna Mucha, Zbigniew Zarach, Edmund Gajewski, Jerzy Lewiński. Obecnie obowiązki dyrektora szkoły sprawuje pani Elzbieta Szymańska.

Historia naszej szkoły to spora część życia miszkańców naszej wsi. I tych młodych, i tych starszych jak i tych, których już nie ma wśród nas. Zapraszamy serdecznie do odwiedzania naszej szkoły. Zobaczycie tu Państwo jak dawna, wiejska szkółka zmienia się w nowoczesną placówkę edukacyjną, a szerszą historię poznacie z koronik szkolnych prowadzonych przez dawnych i obecnych nauczycieli.

Serdecznie zapraszamy!